بعد از انقلاب اسلامی ایران، سابقۀ تاریخی و ریشه‌داری که در جامعۀ اسلامی بود، مجدداً احیا شد و به‌تدریج، موج گرایش به حجاب در جامعه تقویت شد. مسئلۀ پوشش، نه مسئله‌ای دینی بلکه همواره مسئله‌ای فرادینی و ضامن سلامت و امنیت افراد بشر بوده
حیات جنسی یکی از ساحت‌های مهم زیست انسان است که با ابعاد وجودی دیگر انسان پیوند مؤثری دارد. توجه به این ساحت زندگی انسان، همواره به‌عنوان ضرورتی تاریخی، در قوانین و هنجارهای حاکم بر زندگی اجتماعی بشر وجود داشته است. یکی از مختصات جامعۀ
«نهی‌ازمنکر هم فقط نهی از گناهان شخصی نیست. تا میگوییم نهی‌ازمنکر، فوراً در ذهن مجسم می‌شود که اگر یک نفر در خیابان رفتار و لباسش خوب نبود، یکی باید بیاید و او را نهی‌ازمنکر کند. فقط این نیست؛ این جزء دهم است». آیا «حجاب»
بحران جدی تفکر غربی این است که نگاه آنان به زن به‌عنوان «زن» است، نه به‌عنوان انسان. انسان، مانند سایر گونه‌های جانوری به دو دستۀ مؤنث و مذکر تقسیم می‌شود. همین تفاوت ظاهری که البته با چاشنی قدرت جسمانی بیشتر جنس مذکر همراه شده،
جنسیت‌‌زدایی از پوشش، نماد جنسیت‌‌زدایی از حقیقت و هویت انسان است. این سبک از لباس‌ها، در واقع حاوی این نکته است که تفاوت‌‌های جنسیتی، هیچ جایگاهی در ذات و حقیقت انسان نداشته و صرفاً برساختۀ فرهنگ، تربیت و آموزش بوده است. پروژۀ جنسیت‌‌زدایی از
بی‌معنا بودن خانواده در غرب زمانی به چشم می‌آید که افسران جنگ نرم ایالات متحده نیز خود طعم تلخ جدایی را چشیده باشند. در آمریکا، حقوق زنان نیز به‌عنوان بازیچه‌ای برای تسلط بر زنان وضع شده است. دولتمردان آمریکایی، زمانی که می‌خواهند کاری کنند،
موج اسلام‌هراسی در اروپا بعد از سال 2001 منجر به تصویب قوانینی در کشورهای اروپایی شد که نافی حقوق شهروندی زنان مسلمان اروپایی، به ویژه حق آموزش، حق کار، حق تفریح و در نهایت آزادی عقیده بود. «در یازده سپتامبر، کمی بعد از ناهار،
زن به دلیل قابلیت به‌دنیاآوردن فرزند، نقش‌برجسته‌ای در جامعۀ آن روز داشته و به‌تناسبِ دارایی‌های مادی و جایگاه اجتماعی‌اش، از منزلت بیشتری برخوردار بوده است. زن دوران باستان، از الهه تا بردۀ جنسی شوهر زن در ایران باستان، جایگاه ویژه‌ای داشته و اولین پیکره‌های
زن در رسانه، نماد جذب محرکات مرد، المان جذب تکثر خواهی زن در رقابت با خود و الگویی برای به هر قیمت دیده و موردتوجه قرارگرفتن شده است. ذات رسانه، مانند ذات زن، جلوه‌گر است و اگر جلوه‌گری زن در راستای هویتی که خالق
مُد به معنای «آخرین مد، آخرین تفاوت» است. مد یک بیان زیباشناختی محبوب در یک دوره و مکان خاص و در یک زمینۀ خاص است؛ به‌ویژه در لباس، کفش، سبک زندگی، لوازم جانبی، آرایش، مدل مو و تناسب‌اندام. اجزای ملموس فرهنگ به قول اسکاپین،
بعد از انقلاب اسلامی ایران، سابقۀ تاریخی و ریشه‌داری که در جامعۀ اسلامی بود، مجدداً احیا شد و به‌تدریج، موج گرایش به حجاب در جامعه تقویت شد. مسئلۀ پوشش، نه مسئله‌ای دینی بلکه همواره مسئله‌ای فرادینی و ضامن سلامت و امنیت افراد بشر بوده
حیات جنسی یکی از ساحت‌های مهم زیست انسان است که با ابعاد وجودی دیگر انسان پیوند مؤثری دارد. توجه به این ساحت زندگی انسان، همواره به‌عنوان ضرورتی تاریخی، در قوانین و هنجارهای حاکم بر زندگی اجتماعی بشر وجود داشته است. یکی از مختصات جامعۀ
«نهی‌ازمنکر هم فقط نهی از گناهان شخصی نیست. تا میگوییم نهی‌ازمنکر، فوراً در ذهن مجسم می‌شود که اگر یک نفر در خیابان رفتار و لباسش خوب نبود، یکی باید بیاید و او را نهی‌ازمنکر کند. فقط این نیست؛ این جزء دهم است». آیا «حجاب»
بحران جدی تفکر غربی این است که نگاه آنان به زن به‌عنوان «زن» است، نه به‌عنوان انسان. انسان، مانند سایر گونه‌های جانوری به دو دستۀ مؤنث و مذکر تقسیم می‌شود. همین تفاوت ظاهری که البته با چاشنی قدرت جسمانی بیشتر جنس مذکر همراه شده،
جنسیت‌‌زدایی از پوشش، نماد جنسیت‌‌زدایی از حقیقت و هویت انسان است. این سبک از لباس‌ها، در واقع حاوی این نکته است که تفاوت‌‌های جنسیتی، هیچ جایگاهی در ذات و حقیقت انسان نداشته و صرفاً برساختۀ فرهنگ، تربیت و آموزش بوده است. پروژۀ جنسیت‌‌زدایی از
بی‌معنا بودن خانواده در غرب زمانی به چشم می‌آید که افسران جنگ نرم ایالات متحده نیز خود طعم تلخ جدایی را چشیده باشند. در آمریکا، حقوق زنان نیز به‌عنوان بازیچه‌ای برای تسلط بر زنان وضع شده است. دولتمردان آمریکایی، زمانی که می‌خواهند کاری کنند،
موج اسلام‌هراسی در اروپا بعد از سال 2001 منجر به تصویب قوانینی در کشورهای اروپایی شد که نافی حقوق شهروندی زنان مسلمان اروپایی، به ویژه حق آموزش، حق کار، حق تفریح و در نهایت آزادی عقیده بود. «در یازده سپتامبر، کمی بعد از ناهار،
زن به دلیل قابلیت به‌دنیاآوردن فرزند، نقش‌برجسته‌ای در جامعۀ آن روز داشته و به‌تناسبِ دارایی‌های مادی و جایگاه اجتماعی‌اش، از منزلت بیشتری برخوردار بوده است. زن دوران باستان، از الهه تا بردۀ جنسی شوهر زن در ایران باستان، جایگاه ویژه‌ای داشته و اولین پیکره‌های
زن در رسانه، نماد جذب محرکات مرد، المان جذب تکثر خواهی زن در رقابت با خود و الگویی برای به هر قیمت دیده و موردتوجه قرارگرفتن شده است. ذات رسانه، مانند ذات زن، جلوه‌گر است و اگر جلوه‌گری زن در راستای هویتی که خالق
مُد به معنای «آخرین مد، آخرین تفاوت» است. مد یک بیان زیباشناختی محبوب در یک دوره و مکان خاص و در یک زمینۀ خاص است؛ به‌ویژه در لباس، کفش، سبک زندگی، لوازم جانبی، آرایش، مدل مو و تناسب‌اندام. اجزای ملموس فرهنگ به قول اسکاپین،
